Fodd bynnag, gan sylweddoli bod pwerau’r dynion yma y tu hwnt i’w ddeall, a gan deimlo ofn ac arswyd, rhoddodd Boia’r tir yng Nglyn Rhosyn i Dewi ar gyfer ei gymuned. Ac yn wir i chi, cyn gynted ag y gwnaeth Boia hyn, cafodd ei filwyr wellhad o’u salwch a daeth ei dda o farw’n fyw.
Ond doedd gwraig Boia ddim mor hawdd ei thrin. Anfonodd ei morynion i ymdrochi’n noeth yn Afon Alun, er mwyn temptio dilynwyr Dewi i dorri eu llwon, ond aflwyddiannus fu hyn, a drwy ymprydio a gweddïo helpodd Dewi ei gymdeithwyr i wrthsefyll y temtasiynau. O’r diwedd, aeth gwraig Boia â’i llys-ferch Dunawd i lawr i’r afon a’i haberthu i’r hen dduwiau, er mwyn ceisio ymlid y Cristnogion oddi yno. Gwnaeth ei methiant hi’n gwbl wallgof, dihangodd, a gwelwyd byth mohoni hi eto.
Mewn ymateb i’w golled erchyll, ceisio Boia ymosod ar Dewi eto, ond roedd penadur Gwyddelig o’r enw Lysgi newydd lanio gerllaw. Ymosododd Lysgi ar wersyll Boia a’i ladd. Mae enw Lysgi’n dal i’w weld yn yr ardal hyd heddiw, yn yr enw Porthlysgi.
Ac i orffen y chwedl gydag un wyrth olaf, tywalltodd tân mawr i lawr o’r nefoedd mewn storm fawr gan ddinistrio bryngaer Boia’n llwyr. Ac mae’n rhaid bod hyn i gyd yn gwbl wir, oherwydd 1,400 mlynedd yn ddiweddarach, pan gloddiwyd Clegyr Boia gan archeolegwyr, beth feddyliech chi ddaeth i’r golwg? O dan y pridd roedd adfeilion hen gabanau a stordai wedi’u llosgi’n ulw.