Dechreuodd y tri ar eu taith yn y canŵ pren am 11 y bore o draeth Ardamine, Courtown, Swydd Wexford. I’w helpu ar y daith 85 milltir/140km aeth y bechgyn â chyflenwadau oedd yn cynnwys tair potel o lemonêd, naw potel o ddŵr a phedwar paced o fisgedi! Roedden nhw hefyd wedi prynu radio a chwmpawd, ond fe wlychwyd y canŵ gan don ychydig ar ôl gadael y traeth, gan ddinistrio’r radio, felly doedd dim modd iddyn nhw gysylltu â’r lan na chlywed rhagolygon y tywydd. Cymerodd y daith dros Fôr Iwerddon dros 24 awr. Drwy gydol y daith roedd cefn y canŵ o dan ddŵr gan mai dwy sedd oedd ynddo, ac roedd yn rhaid i un ohonynt eistedd gyda’i goesau o boptu’r canŵ, gan newid seddi pob awr. Daeth y tri morwr hyd yn oed o hyd i dwll yn y canŵ ychydig ar ôl gadael Iwerddon, ond roedden nhw’n benderfynol na fydden nhw’n troi yn eu holau.

Ond nid dyna ddiwedd ar y peryglon. Wrth iddyn nhw agosáu at arfordir Penfro roedd cerrynt cryf, creigiau ac ymchwyddiadau oedd yn bygwth troi eu cwch drosodd, ac o ganlyniad cymrodd chwe awr i’r dynion rwyfo’r ddwy filltir olaf i’r lan. Pan gyrhaeddon nhw fae bychan ym Mhen Strwmbl, treulion nhw dair awr arall yn ceisio dringo craig 150 troedfedd yn y tywyllwch. Pan gyrhaeddon nhw ben y graig, o’r diwedd, aethon nhw i dŷ gwyliwr y glannau cyfagos. Roedd yntau wedi bod allan yn chwilio am y dynion gan fod eu diflaniad wedi achosi chwilio mawr o’r awyr a’r môr ar ddwy ochr Môr Iwerddon. Fe alwyd yr heddlu a chawsant eu harestio’n ddiymdroi gan eu bod wedi dod i mewn i’r wlad yn anghyfreithlon. Dywedwyd wrthyn nhw mai Ffrancwyr oedd y rhai diwethaf i lanio’n annisgwyl yn y bae, a hynny pan oedden nhw ar fin goresgyn Cymru!