Aethpwyd â’r tri anturiaethwr i dref Abergwaun, ac yno buon nhw’n adrodd eu hanes wrth newyddiadurwyr. Yn hwyrach, ymddangosodd y stori ar newyddion 6 o’r gloch y BBC i bawb gael ei chlywed. A fel petai hynny ddim yn ddigon, rhoddodd Arglwydd Faer Abergwaun ryddid y dref iddyn nhw cyn iddyn nhw gael eu hanfon yn ôl dros Fôr Iwerddon (ynghyd â’u canŵ) ar gwch bost o Abergwaun i Rosslare!
Wrth agosau at Wexford, gwelodd y bechgyn eu rhieni yn aros amdanyn nhwn Rosslare. Gan boeni am ymateb eu rhieni, gofynon nhw i gapten y cwch ollwng eu canŵ i’r dŵr gyda rhwyd bysgota. Fe gytunodd a rhwyfodd y bechgyn i fyny’r arfordir i Courtown er mwyn osgoi eu rhieni. Roedd band Pibau Gorey yn aros amdanyt a chawsant groeso fel arwyr yn eu tref enedigol. Roedd popeth yn iawn gyda’u rhieni a wnaethon nhw byth wneud dim byd o’r fath eto, gan rybuddio eraill mai “cŵn gwallgof ac ambell i ddyn o Courtown” fyddai’r unig rai fyddai’n gwneud y fath beth.Peter Sinnott, Gorey Guardian, 2005.
Yn 2005, bedwardeg pump o flynyddoedd ar ôl y daith ryfeddol honno, fe gynhaliwyd dathliadau yn Abergwaun i gofio hanes y dynion ifanc o Wexford. Y tri dyn ifanc oedd y rhai cyntaf i groesi Môr Iwerddon mewn canŵ dwy sedd mewn hanes. Mae nifer wedi ceisio torri eu record, ond heb lwyddiant.